دڵشاد كاوانی،  لاوێكی نوسەرە و دانیشتوی قەزای شەقڵاوەیە، یەكێكە لەو كەسانەی لە دونیای ئەدەب شوێن پەنجەی دیاربووە، هەفتەی رابردوو، ناوی دڵشاد چووە نێو رێزبەندی بیست و سێ فەرهەنگی زمانی فارسی، لەسەر ئەمە دڵشاد كاوانی، دەڵێت" بە دیاری كراوی لەم چەند ڕۆژەی ڕابردوو من وەكوو یەكەم نووسەر و  ڕۆمانووسی كوردی ناوم چووە نێو ڕیزبەندی بیست و سێ فەرهەنگی زمانی فارسی. كە بە یەكەم نووسەر و ڕۆمانووسی سادیستی و ماسۆخیزمی لە نێو فەرهەنگەكانی فارسی لە ڕێگای (واژە یاب)ەوە  بە كوردی واتە (ڕاڤەی وشەكان) كە گەورەترین تۆڕی فەرهەنگی فارسی لەسەر ئاستی ئێران. ڕاڤە و لێكدانەوەی بۆ زیاتر لە یەك ملیۆن وشە و پەیڤ كردووە، بە تایبەتی ئەو وشە و ئیدیۆمە بیانیانەی كە بۆ یەكەم جار دێنە نێو فەرهەنگی زمانی فارسی. بۆیەشە من وەكوو نووسەرێكی كورد ناو و زانیاریم چووە نێو ڕیزبەندی بیست و سێ فەرهەنگی زمانی فارسی. كە شیكاری و زانیارییان لەسەر ناو و نازناوم تۆمار كردووە.  ئەمەش لە دوای ئەوە هات كە من ساڵی ڕابردوو ڕۆمانێكم بە ناوی بەڕێگاوە لە تاران چاپ كرد. كە ئەم ڕۆمانە لە ڕووی سەنگی ئەدەبی لە سەر ئاستی ڕۆژهەڵاتی ناڤین تازەیە و كاری لەسەر نەكراوە. چوونكە بەڕێگاوە لە ڕووی تەكنیك و گێڕانەوە و ناوەڕۆك بە تەواوی لە ڕۆمانەكانی تری پێش خۆی جیاوازە بوو، گرنگی ڕۆمانەكە لەوەدایە یەكەم ڕۆمانی سادیستی ماسۆشییە كە لە دوای ڕۆمانەكانی دۆناتا ئەڵفۆنیس فڕانسۆ دیسادی فەڕەنسی و  فۆن زاخر مازۆخ ی نەمساووی ئەم ڕێچكەیە نووسراوەتەوە، لە جیهانی عەرەبی و فارسیش وەك پێویست كاری لەسە نەكراوە. هەرچەندە نەجیب مەحفووزی عەرەب و سەلیم بەڕەكات لە هەندێك لایەن ناو ڕۆمانەكەیان هەوڵیان داوە كەسێییەتی سادیستی دەربخەن، بەڵام بەهۆی داخراووی كۆمەڵگەی عەرەبی نە چوونەتە قووڵایی سادیزمەوە، بۆیە بە ڕۆمانی سادیستی هەژمار ناكرێن. بۆ كورد شانازییە كە ڕۆمانەكەی من تاكە ڕۆمانی كوردییە بەرلەوەی تەواوی دەقی ڕۆمانەكە وەربگێردرێتە سەر زمانەكانی تر، لەسەر ئاستی ناوەندی عەرەبی و فارسی و ئینگلیزی لەسەری نووسراوە. لە وانە ڕۆژنامەكانی سەباح نیوسی توونسی و سەباح جەدیدی عێڕاقی  بە زمانی عەرەبی و بیبیسی بە زمانی فارسی و ئێنگلیزی و ڕۆژنامەی هامشەهری فارسی و چەند پەیج و كەناڵی دیكەی ئێرانی باسیان لێوە كرد." هەر ئەمەش بووە هۆی ئەوە كە من لەلایەن واژە یاب دەستنیشان بكێرم. هەرچەندە خۆشحاڵنیم بەم كارەی واژە یاب لەگەڵ ئەوەی وەك نووسەر و ڕۆمانووسێكی كورد منیان ناساندووە، لێ ئەوان مەبەستیان بووە، من وەك نووسەرێكی ئێرانی بناسێنن لە كاتێكدا من كوردم و خەڵكی باشووری كوردستانم. گەر لە دەقی زانیارییە فارسییەكەی بڕووانن تەنیا شوێنی لە دایكبوونم كە قەزوینی شاری ئێرانە دیاری كراوە، پاشناوی كاوانی كە نازناوەكەمە بە درەفشی كاویانی و ئاڵای ئەختەرییان گرێ داوە، كە ئەوە ئاماژەیە بۆ بە فارس كردنم، هەرچەندە وەك نووسەرێكی سوودی زۆری بۆ ناساندنم هەیە، بەڵام بە شانازییەوە من ڕەچەڵەكم كوردە و كوردستانییم، بۆیە زۆر ڵێی نیگەرانم. لەبەرامبەر ئەمەشدا." پێویستە ئەم ڕاستییە تاڵە بخەمەڕوو، كە بەختی ئێمەی نووسەرانی كوردە كە  ناوەندی ئەكادیمی و ئەدەبییە كوردییەكان بە گشتی پشتگوێ خراوون. دەستەوەستانن لەبەرامبەر گرینگیدان بە نووسەری ناوخۆ و تەنیا ڕوویان لە نووسەرە بێگانەكانە  و لە یەك جیانەكردنەوەی باش و خراپ و دەقی زیندوو و دەقی كرچ و كاڵ. ئەمە ئەم ڕاستییە كە دەبێت گلەیی لە حكومەت و دەزگا و ناوەندە ئەدەبییەكان بكەم كە لە نیشتمان و ڵاتەكەی خۆم لام لێ نەكراوەتەوە ئێستا چوار كتێبی ئامادەم هەیە بۆ چاپ و پارەی چاپم نییە، چوونكە هیج فكرێكی سیاسیم لە پشتەوە نییە هەموو دەرگاكان لە ڕووم داخراوون. لە بەرامبەردا نووسەری خراپ و بێ ناونیشان گەورە دەكرێن. لەگەڵ ئەوەش گەشبینم بەوەی كە لە ماوەی ساڵی ڕابردووە وە، ڕۆمانەكەم لە ناوەندە ئەكادمییەكان و بەشێك لە زانكۆكان جێگای خۆی گرتووە. ئەمەش لە سۆنگەی هەستكردنی بەرپرسیارییەتی بەشێك لە پڕۆفیسۆر و دكتۆرانی زانكۆكانە لەبەرامبەر دەق دا، بە تایبەتی زانكۆی سۆران و زانكۆی سەلاحەددین و زانكۆی مەغمور و كۆلیژی پەروەردەی شەقڵاوە، بۆتە باسی ئەكادیمی و لەسەری دەنووسرێت و لە دوو سێ ساڵی داهاتوو ئەنجامەكانی دەردەكەوێت." 

ئەمەش دەقی نووسینەكەیە بەهەردوو زمان

دڵشاد كاوانی 

دڵشاد كاوانی نووسەری بەناوبانگی كورد، لە دایكبووی ساڵی ـ۱۹۷٨ قەزوینی ئێرانە. یەكەم نووسەر بووە كە ڕۆمانی دەربارەی ماشۆسیەتی كوردی بە ناوی بەڕێگاوە لە ساڵی ۲۰۲۰. نووسی.

دلشاد کاوانی

دلشاد کاوانی ، نویسنده مشهور کرد ، متولد ۱۳۵۷ در قزوین ، ایران ، اولین نویسنده ای بود که داستان طولانی درباره مازوخیسم کرد باسم در جاده در سال ۱۳۹۹ نوشت.

لغت‌نامه دهخدا

ملقب به اسم کاوانی

  درفش است . [ دِ رَ ] (اِخ ) مخفف کاویانی درفش است . درفش کاویانی . علم فریدون . منسوب بکاوه ٔ آهنگر و آن چرمی بوده از پوست پلنگ یا پوست ببر که کاوه در وقت کارکردن برمیان می بست و در هر جنگ که همراه بود فتح حاصل میشد. گویند: حکیمی در صفاهان صد در صدی بساعت سعد بر آن کشیده بود و بعضی گویند شکلی از سوختگی های آتش در آن بهم رسیده بود که این خاصیت داشت و فریدون بعد از کشتن ضحاک آن را مرصع کرده بود و به هرجا که میرفت البته فتح میکرد تا در زمان خلافت عمر بدست مسلمانان افتاد و آن را پاره پاره و قسمت کردند. (برهان ). درفش کاویان . اختر کاوان . اختر کاویان . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به کاوه شود.