گڕی ده‌روون!

Monday, 07/08/2017, 0:39

چرکه‌‌کانی ته‌‌مه‌‌نت ساته‌وه‌‌ختێکن و ته‌‌واوی ژینم ئاودێر ده‌‌که‌‌ن، کێڵگه‌‌ی وشک بووم ده‌‌مێکه‌ دێراوه ‌بێشووماره‌‌کانی بۆ بووژانه‌‌وه ‌و ئاودانی ته‌‌واوی جه‌‌سته‌‌ی ماندوو شه‌‌که‌‌تم، وه‌كوو ڕووحه ‌ته‌ڕبووه‌‌که‌‌م، له ‌‌چاوه‌‌ڕوانیدان، ئه‌‌و جۆگه‌‌له ‌وردانه‌ به‌پڕی ئاوه‌‌وه هه‌‌‌ر نه‌‌گه‌‌یشتن، پتر له‌ کاتژمێرێکه‌، به هه‌‌‌موو چرکه‌‌ساته‌‌کانییه‌‌وه‌‌. دڵ له‌ناو ده‌‌ست، چاو به ‌ئه‌‌بڵه‌‌ق به‌په‌‌رێشانی و مه‌‌لوولیه‌‌وه ‌چاوه‌‌ڕوانی ترپه‌ی پێیه‌‌کم، وه‌كوو نێسکه‌‌ی جوانوویه‌‌کی به‌له‌‌نجه‌‌ و لار به‌ئه‌‌سپایی یان به‌‌تیژڕه ‌‌و به‌نمایشێکی دڵگیر به‌‌ره‌‌و لام بێیت. باوه‌‌شی پڕ تاسه‌‌م به‌ میهره‌‌بانییه‌‌وه‌ بۆت کراوه‌‌ته‌‌وه‌‌. ئه‌‌وه‌‌تا له‌‌به‌رانبه‌رمه‌‌وه‌ دۆش داماوی، ماوه‌‌ی نێوانمان ئه‌‌وه‌‌نده ‌دوورنییه‌‌، هه‌‌‌تا بڵێم بۆ بڕینی دوو پێیه‌لاوازه‌‌کانت شه‌‌که‌‌ت و ماندوو ده‌‌به‌‌ن. هه‌‌‌رچه‌‌ند هه‌‌‌نگاوێکه ‌‌و ده‌‌گه‌‌یه‌ ئامێزی پڕ له‌حه‌‌سره‌‌تم. ئیدی به‌سه‌ ئه‌و ماوه‌ كورته‌ی نێوانمان ئاوایی مه‌پێوه‌‌، وه‌ها سه‌‌رنج ده‌ده‌ی وه‌‌كوو ئه‌‌وه‌‌ی ئه‌‌و بسته‌رێیه‌ به‌پول و په‌نگر داپوشرا بێت، خۆ‌ ئه‌گه‌ر پشكۆش بن زۆر ده‌مێكه ‌خامۆش بوونه‌ته‌‌وه‌‌، ئه‌وه‌ی ماوه‌ته‌‌وه‌‌، ته‌‌نها خۆڵه‌مێشی بێ وزه‌‌یه‌‌، چه‌ند په‌له‌یه‌كی باریكی كونه‌زامی سارێژبوو، مه‌گه‌ر به‌ وردی یان به‌سه‌رنجی ته‌‌واوه ‌بنۆڕیت به‌دی ده‌كه‌یت، خۆ ئه‌گه‌ر كه‌سێك به‌سه‌‌ر هاته‌كه‌ت نه‌زانێت، هه‌‌ر ‌بیریشی بۆ ئه‌وه‌ ناچێت و په‌‌ی پێ نابات، پاش کاڵبوونه‌‌وه‌ و نه‌مانی شوێنه‌‌واری سووتان . له‌‌ناخمدا بۆنسوو كزه‌ی دڵ و جگه‌رم به‌‌ھێزتر ده‌بێت، قه‌‌ت هه‌‌رگیزاوهه‌‌رگیز بڕوام به‌ وته‌‌ی پڕ و پیرێژنان نییه‌‌ (ئاگری چیلكه‌‌ و پووش و په‌لاش هه‌‌ر ده‌‌مێكه‌ و داده‌مركێته‌‌وه‌‌، كه‌چی گڕی پیره‌دار و كاریته‌ بۆ هه‌‌تاهه‌‌تایه ‌نێل نێل ده‌سووتێت. )منێک که‌ به‌‌رگه‌‌ی گڕی لاله ‌نه‌‌گرم، چۆن چۆنی ئاگری خه‌‌رمان نام پڕووکێنێت. ده‌تبینم دوو باڵه‌‌کانت لێک ئاوه‌‌ڵا کردوون و تامه‌‌زرۆی له ‌‌ئامێزگرتنی. ماوه‌‌ی نێوانمان له‌چه‌‌ند هه‌‌نگاوێک تێپه‌‌ڕ ناکات، ئه‌‌وه‌‌ی پێویسته ‌ته‌‌نها بوێری و له‌خۆڕادیتنه‌‌، هه‌‌‌نگاوی یه‌‌که‌‌م ئاسته‌‌مه‌‌، کاتێک پێیه‌ ناسکه‌ لاوازه‌‌کانت نه‌‌ک به‌ خشین، حه‌‌زم له‌ خشین و سینگه‌خشێ نییه‌‌. خۆ تۆ جگه‌‌ر گۆشه‌‌یه‌‌کی ڕواڵه‌‌ت په‌‌پوله‌‌یی به‌‌ڕۆیشتن دووباره‌ به‌زه‌‌وی ئاشنا ده‌‌بنه‌‌وه‌‌، ماچ له‌زه‌‌وی و ناز له‌پێیه‌‌کانت. شادمانی سه‌‌رتاپای بیر و جه‌‌سته‌‌م داده‌‌گرێت. ده‌‌تبینم به ‌‌دووچاوی گه‌‌شی پیرۆزی ته‌‌ڕی ورده‌‌وه‌‌، له‌گۆشه‌‌یه‌‌که‌‌وه ‌لێم ده‌‌ڕوانێیت. له‌‌چاوه‌‌کانت ئازار و ناھ‌ومێدی و بێبڕوایی به‌‌دی ده‌‌که‌‌م! ئه‌‌و نیگا بێده‌‌سه‌‌ڵاته‌ تیژانه‌‌ت، هی ڕقوکینه ‌نین، پڕن له‌سۆز و خۆشه‌‌ویستی! ماوه‌‌ی نازانم چه‌‌نده‌، به‌‌ڵام تاوێکی باشه‌‌. چاودێریت ده‌‌که‌‌م. بزانم ده‌‌توانێت هه‌‌‌ستیته‌‌وه‌ سه‌‌رپێ و یه‌‌که‌‌م جار بووکه ‌‌شووشه‌‌که‌‌ت له‌‌سه‌‌ر لێواری په‌‌نجه‌‌ره هه‌‌‌ڵگریت و بۆ لام بێیت.
دوو ساڵی ته‌‌واوه‌ له‌‌ناو کوره‌‌ی ئاگرێکی ده‌روونی شێواو داده‌‌ژیم. بیر و ئه‌‌ندێشه ‌ئاڵۆزه‌‌کانم، به‌ده‌‌سته‌وستانی ده‌‌چنمه‌‌وه‌‌ به‌‌ته‌‌واوی ڕۆژ و هه‌‌‌فته‌‌ و مانگ و ساڵییه‌‌وه‌‌، له‌‌په‌‌نهانییه‌‌وه‌‌، ده‌‌ستێکی ئاسنین به‌‌گورزێکی گورچکبڕ، که‌‌ ھه‌‌موو ڕۆژێک جارێک دووجار، له‌‌سه‌‌ر ئه‌‌وه‌‌ی ده‌‌مێنێت که‌‌نگێ ده‌‌که‌‌ومه‌ دنیای بێھۆشی به ‌‌بنگوێم ده‌‌که‌‌وێت. بۆیه هاوه‌‌ڵی بێداریم و جار ھه‌‌یه ‌له‌‌کاتی ئێشکگیری به‌شه‌‌پازه‌لله‌‌یه‌‌کی تووند ڕاده‌‌چه‌‌نم. له‌‌گه‌‌ڵ ڕاستبوونه‌‌وه‌‌م، ھه‌‌موو ده‌‌روبه‌‌رم تێده‌‌گه‌‌ن چی ڕوویدا؟ ئه‌‌وه‌‌ی ڕوو ده‌‌دات گورزی خۆی ده‌‌وه‌‌شێنێت و، پاش وروژاندی پووره‌‌ی مێشکی جه‌‌نجاڵم کپ ده‌‌بێته‌‌وه‌‌. ھه‌‌موو جارێک ھێشتا جه‌‌سته‌‌ و بیر و ھۆشی ماندووم بۆ ساتێک ئارام نه‌‌بووه‌نه‌ته‌‌وه‌‌، ڕام ده‌‌په‌‌ڕێنێت. سه‌‌ره‌‌داوه ‌ئاڵۆزه‌‌کانی ژیانم ئه‌‌وه‌‌نده‌‌ی که ‌ئاڵۆزتر ده‌‌کات. زۆری ده‌‌مێنێت بیری شپرزه‌‌م و چاوی کفت بووم، به‌‌چۆڕێک خه‌‌وی ئارام زاخاو بدرێت، نۆره‌‌ی بیێداربوونه‌‌وه‌‌یه‌‌. له‌‌ خۆم ده‌‌پرسم، چ ده‌‌ستێکه‌‌؟ ئاوا بێبه‌‌زه‌‌یانه ‌به‌‌شه‌‌پازه‌ل. له‌‌یه‌‌کی قایم. له‌‌بنگوێی چه‌‌پم ده‌‌درێت و لای ڕاستم سڕ و کاس ده‌‌کات. پێم ده‌‌ڵێت((ھه‌‌سته‌، ھه‌‌ندێک چێژی ئه‌‌و گورزه‌بچێژه‌‌!)) بۆ خۆشم نازانم، له‌‌ کوێوه ‌‌و له‌‌لایه‌‌ن کێوه ‌دێت؟ به‌‌ڵام دیاره‌پاش، هاتنی گڕه‌‌گڕی لۆری و ماشێنه‌ نه‌‌فره‌‌تییه‌‌کان!. ئستۆپی دورودرێژ، ڕه‌‌شایی و شوێنه‌‌واری چه‌‌ند تایه‌‌کی له‌‌سه‌‌ر قیڕه‌قاڵاوه‌‌که‌‌, شیڕه شیڕ و ھاتوھاواری شوفێره‌ سه‌‌رشێته ‌جوێنفرۆشه‌‌کان، چڕه ‌‌دووکه‌‌ڵ بۆن کروز و زریکه‌‌ و زیڕه‌زیڕی منداڵ. ئه‌‌وانه ‌ئاوازێک بوون و خۆراکی وه‌‌نه‌‌وزدانم بوون، بۆ سه‌‌رخه‌‌و شاندنێکی پاش نیوه‌‌ڕۆیان، یان شه‌‌وه ‌‌دوور و درێژه‌‌کانی زستانی ته‌‌مه‌‌ن. ئه‌‌و ڕووداوانه‌‌ی ڕۆژانه‌ له‌‌ژێر چه‌‌تری فوولکه‌‌ی چوارڕیانی شار” به‌‌ده‌‌م چاودێریکردنی ئۆتۆمبیله‌‌کان، وه‌كوو پۆلیسی ھاتوچوو. ده‌‌بنه ‌فیلمێکی ترسناک و ھه‌‌راسانم ده‌‌که‌‌ن. ئه‌‌گه‌‌ر به‌‌ده‌‌ست خۆم بوایه‌‌، قه‌‌ت چاوه‌‌کانم بۆ خه‌‌و لێک نه‌‌ده‌‌نان. خه‌‌و مانای چیه‌‌؟ زۆر گه‌‌ڕام و پرسیم و نواڕیم لێره‌ و له‌‌وێ! ئایا‌خه‌‌ونی هه‌‌‌موو چۆله‌‌که‌‌کان وه‌كوو یه‌‌کن ؟ مرۆڤه‌‌کان به‌ میهره‌‌بان و شه‌‌ڕانگێزه‌‌کانیانه‌‌وه‌، له ‌پانتای خه‌‌ونی خه‌‌یاڵی به ‌یه‌‌کتری ده‌‌گه‌‌ن. نازانم بۆ خۆم تاکه‌خه‌‌ونی من تۆی، بۆ ده‌‌بێ بخه‌‌وم؟ لێکده‌‌ره‌‌وه‌‌ی خه‌‌وننامه‌‌ی خه‌‌ونه ‌تۆقێنه‌‌ره‌‌کانی من، له‌‌ لاپاڵی سێبه‌‌ری کام کونجی تاریک خه‌‌وتووه‌‌. به‌‌ڵام ئێستاکه‌‌یشی له‌‌گه‌‌ڵدا بێت، له‌‌ھیچ که‌‌سێک و له‌‌ھیچ شوێنێک وه‌ڵامێکم ده‌‌ست نه‌‌که‌‌وتووه‌‌. په‌‌نام برده‌ به‌‌ر شێخ و مشایه‌‌خ و شڕه‌په‌‌ڕۆی ڕه‌‌نگاوڕه‌‌نگی پیرۆز، به‌ڵكوو ئه‌‌وه ‌خوایه‌ ڕه‌‌نگه‌کاڵبووه‌‌کانیان بۆنه ‌تیژووکوشنده‌‌کانیان، به‌‌ڕه‌‌نگ و بۆنی بۆگه‌‌نی خه‌‌ونه‌‌کانی من بچن، خه‌‌وننامه‌‌م په‌‌ڕ به‌‌په‌‌ڕ ھه‌‌ڵدایه‌‌وه‌‌. لێکدانه‌‌وه‌‌ی ھه‌‌موو جۆره ‌خه‌‌ونێکی تێدابوو، مۆته‌‌که‌‌ی من نه‌‌بێت. بڕوام به‌‌ زانستی پڕوپیرێژنان نه‌‌ماوه‌‌، لێکدانه‌‌وه ‌ده‌روونییه‌‌کان، یان ئه‌‌وه‌‌تا که‌‌سێک نییه ‌به‌‌ته‌‌واوی بۆم لێک بداته‌‌وه‌‌، یان خه‌‌ونه‌‌کانی من ئه‌‌وه‌‌نده‌ ئاڵۆزن له‌ئاستیاندا به‌‌چۆک دادێن. ھه‌‌ر ئه‌‌وه‌‌نده ‌‌ده‌زانم. دووباره ‌‌و سه‌‌دباره‌‌، له‌‌خه‌‌ودا ((شه‌‌پازه‌لله‌یه‌‌کی قه‌‌ییم بنگوێی ڕاستم ده‌‌ته‌‌زێنێت، گوێی چه‌‌پم پێوه‌‌ی سڕ و کاس ده‌‌بێت. )) ده‌‌ستێک به‌لاملم دادێنم. سوور سوور وه‌كوو دندووکی که‌‌و، ئه‌‌و که‌‌وانه‌‌ی به‌‌رده‌‌وام چریکه‌‌یان له‌‌بن گوێم ده‌‌زرنگێته‌‌وه‌‌. به‌‌شێکن له ‌ئاوازی غه‌‌مگینی تابلۆی ھه‌‌ستی په‌‌شیمانی و شه‌‌رمه‌‌زاریم، ھه‌‌موو شه‌‌وانێک شه‌‌کت و ماند و ده‌‌گه‌‌ڕێمه‌‌وه‌ ماڵێ به ‌‌ئاوازی ده‌‌نگێک ڕاھاتبووم. تمپ، تمپ! ده‌‌نگی پێی کیژۆڵه‌‌که‌‌م” له‌‌نێوان ده‌‌نگی ھه‌‌موو منداڵه‌‌کانم ده‌‌ناسییه‌‌وه‌‌. ھه‌‌تا له‌‌ڕۆژانی ئاھه‌‌نگی جه‌‌ژنی له‌‌دایکبوونی، به‌‌ده‌‌یان منداڵ چاوشارکێ و خۆشاردنه‌‌وه‌‌یان ده‌‌کرد، سه‌‌ریان به‌‌ھه‌‌موو کون و قوژبنێکدا ده‌‌کرد. له‌‌ناو کانتۆر بن قه‌‌ره‌‌وێڵه‌‌ و ھه‌‌تا له‌‌بن جێگای من خۆیان ده‌‌شارده‌‌وه ‌(په‌‌ری) که ‌خۆی به‌‌ژێر لێفه‌‌که‌‌مدا ده‌‌کرد وه‌كوو جووجکه‌‌یه‌‌ک به‌‌سنگی خۆمه‌‌وه ‌ده‌‌نووساند، ترپه‌‌ و لێدانی دڵه‌ بچووکه‌‌که‌‌ی، زڕه‌‌ی زه‌‌نگۆڵه‌‌یه‌‌کی به‌‌ر ملی کاریله‌‌که ‌‌و ڕانه‌‌مه‌‌ڕ وه‌‌ئاگا دێنێت. چه‌‌ند جار منداڵه‌‌کان نه‌‌ک ژووره‌‌که‌‌م به‌‌ڵكوو ھه‌‌موو خانووه‌‌که‌‌یان سه‌‌نگ و سوژن ده‌‌کرد، نه‌‌یان ده‌‌دۆزیه‌‌وه‌‌، کاتێک یه‌‌کێکیان له‌‌باوه‌‌شم ده‌‌ری ده‌‌ھێنا. به‌زیڕه‌زیڕه‌‌ و به‌‌غاردان ھه‌‌ڵ ده‌‌ھات، به‌ کۆمه‌‌ڵ غاریانده‌‌دا، به‌‌ڵام ڕۆیشتنه‌‌که‌‌ی ئه‌‌و دیاربوو. ئاوازێکی تایبه‌‌تی بوو. جیا له ‌‌ھه‌‌موو که‌‌سێک له‌‌و ڕۆژه‌‌یه‌‌وه ‌به‌‌سه‌‌ر پێکه‌‌وت بوو، له‌‌جیاتی پێ به‌‌ته‌‌واوی له‌‌سه‌‌ر زه‌‌وی دانێت، یان ھه‌‌یه ‌به‌‌نووکی په‌‌نجه‌‌کانی ده‌‌ڕوات، که‌‌چی ئه‌‌و به‌پاژنه‌‌ی پێ ده‌‌ڕۆیشت. ، چه‌‌ندی ھه‌‌وڵمان له‌‌گه‌‌ڵدا ئاسای بڕوات، ھه‌‌نگاوێک دوان پاشان ده‌‌گه‌‌ڕایه‌‌وه‌ سه‌‌ر دۆخی جارانی. ھێشتا ده‌‌مانگی ته‌‌واو نه‌‌کرد بوو، پاش چه‌‌ند ڕۆژێک داره‌‌داره‌‌، وه‌كوو کارژۆڵه‌‌یه‌‌کی تازه ‌له‌‌ دایکبوو، که‌‌وته‌ سه‌‌رپێ. وابۆ دووساڵ ده‌‌چێت. ئه‌‌و ئاوازه ‌نایه‌‌ته ‌‌به‌‌ر گوێم، ئاخ! چه‌‌ند به‌‌تاسه‌‌ و تامه‌‌زرۆییه‌وه‌ ئه‌‌و ھه‌‌نگاوه ‌ورده‌‌، به‌‌ گرمه‌گرمانه‌‌م، له‌‌ لام به‌‌ ڕووحم ئاشناترن زۆر قینم له‌‌و كه‌سانه‌یه‌ که ‌‌ده‌‌ڵێن:له‌‌کاتی خه‌‌ودا، گریان و زیڕه‌‌ و زیقه‌‌ی منداڵ و ڕووناکیی ھه‌‌راسانم ده‌‌که‌‌ن. له‌‌لای من له‌‌ ھه‌‌رچی ئاوازی سه‌‌مفۆنیای باخ و بیتھۆڤه‌‌ن ھه‌‌یه ‌خۆشترن تاکه ‌ئاواتم هه‌‌‌ر ئه‌‌و جاره‌‌ش به‌‌سه‌‌ر پێ بکه‌‌ویه‌‌وه‌‌. نه‌‌ک ھه‌‌ست به‌‌شه‌‌رمه‌‌زاری و ئازاری ویژدان ده‌‌که‌‌م، به‌ڵكوو گڕێکه‌‌ و به‌‌رده‌‌وام ده‌‌مسووتێنێت. زۆرجار چوومه‌‌ته‌ لات دکتۆری پسپۆڕی ده‌روونی، ده‌روون شێواوه‌‌کان، یه‌‌ک دوان سیان، ده‌‌یان و سه‌‌دان، هه‌‌‌رچی سه‌‌ر پێپلکانه‌‌ی عیاده‌‌‌ی دکتۆره‌‌کانی ئه‌‌و شاره‌ گه‌‌وره‌‌ و وێرانه‌‌یه هه‌‌‌یه‌‌، چه‌‌ند باره ‌پشتیان بۆم کووڕکردووه‌ته‌‌وه‌‌. کاتێک باسی شه‌‌پازه‌له‌ له‌ نادیار ده‌‌که‌‌م، سه‌‌ریان باده‌‌ده‌‌ن! ده‌‌زانم دکتۆره‌ ده‌‌روونییه‌‌کان وه‌كوو من شێتن، بۆیه ‌له‌‌ئازاری شێتیه‌‌تی تێ ده‌‌گه‌‌ن. له‌‌نووکه‌‌وه‌ بۆم بگێڕه‌‌وه‌‌. چی ڕوو ده‌‌دات. ناتوانم زمانم گۆناکات بۆ گێڕانه‌‌وه‌‌ی، ئه‌‌گه‌‌ر جارێک له‌‌خه‌‌ودا له‌‌گه‌‌ڵم بیت. به‌‌چاوی خۆت ده‌‌یبینیت چی ڕووده‌‌دات. باشه ‌ئه‌‌و شه‌‌و بانگ ھێشتم بکه ‌ھه‌‌تا له‌‌ ئاھه‌‌نگی شه‌‌پازه‌لله ‌لێدان له‌‌گه‌‌ڵتابم، بزانم چۆن شریقه ‌له‌‌بنگوێت دێنێت. چه‌‌ند شه‌‌و له‌چاوه‌نواڕی دکتۆری نه‌‌خۆش بووم، نه‌‌ھات، بۆ به‌‌یانی ده‌‌چوومه‌‌وه‌ لای دکتۆر نه‌‌ھاتی بۆ ناوخه‌‌وه‌‌که‌‌م. دکتۆر ماوه‌‌یه‌‌ک له‌‌ ڕووخساری ماندووم ڕاده‌‌مێنێت. چاوه‌‌کانی وه‌كوو هی بیماره‌‌کانی خه‌‌ویان تێزاوه‌‌، ئه‌‌وه‌‌نده‌‌ی که‌ زه‌‌قتر و ئه‌‌بڵه‌‌قتر ده‌‌بن. نه‌‌متوانی میوانی خه‌‌ونی نه‌‌خۆشێکی که‌‌ی له ‌‌تۆ ده‌‌رده‌‌دارتر بووم، ئاخۆ، له‌‌منیش نه‌‌خۆشتر ھه‌‌یه‌‌؟ ته‌‌ماو بڕوام به‌ دکتۆره‌‌کانی ئێره‌ نه‌‌ما، بیستم له‌پایته‌‌ختی ده‌‌روون شێواوه‌‌کان، زۆری له ‌‌من کۆڵه‌‌وارتر چاره ‌‌سه‌‌رکراون، به‌ڵكوو بتوانن ھه‌‌توانی ڕووحی ماندووم بدۆزنه‌‌وه‌‌. گه‌‌یشتم، له‌‌وێش هه‌‌‌مان شت دووباره‌ ده‌‌بووه‌وه‌ و تاکه ‌وه‌ڵامیان ده‌‌بێت میوانی خه‌‌ونه‌‌کانت بم! به‌‌ڵام دکتۆر خه‌‌ون یه‌‌ک لایه‌‌نه‌‌، که‌‌س ناتوانێت ھاوسه‌‌فه‌‌ری خه‌ونی که‌‌سێکی که‌‌بێت؟ وانییه‌ ئه‌‌گه‌‌ر به‌‌ وردی بۆم بگێڕیته‌‌وه‌ ده‌‌توانم به‌‌شداریی خه‌‌ونه‌‌که‌‌ت بم. به‌‌ڕووح و جه‌‌سته‌‌ و به‌‌گیان یان به‌‌بیرۆھۆش ؟ نا، نا ده‌‌بمه‌ چاودێریکه‌‌ری خه‌‌ونه‌‌کانت. له‌‌گه‌‌ڵ سه‌‌ردانی ئه‌‌و ھه‌‌موو دکتۆره‌ ده‌روونییه ‌گه‌‌یشتمه‌ ئه‌‌و ئه‌‌نجامه‌‌ی زۆربه‌‌ی دکتۆره ‌ده‌روونییه‌‌کان، له ‌‌ھه‌‌ر نه‌‌خۆشێکی ده‌روونی پڕشکێکیان به‌‌به‌‌رکه‌‌وتووه‌‌. بۆیه ‌بۆخۆشیان له‌‌ گێژاوێکی ده‌روونی گه‌‌وره‌‌دا ده‌‌ژین. باشه ‌ئه‌‌و خه‌‌ونه‌‌ت بۆ که‌‌س گێڕاوه‌‌ته‌‌وه‌‌؟ نه‌‌خێر، ھه‌‌رگیز گوڕوتینی ئه‌‌وه‌‌م نه‌‌بووه‌‌، ته‌‌نانه‌‌ت بۆ ھاوسه‌‌رکه‌‌میشی بگێڕمه‌وه‌‌‌، چوونکه ‌ده‌‌زانم زیاتر سه‌‌رکۆنه‌‌م ده‌‌کات و تاوانبارتر ده‌‌بم. زۆرباشه‌‌، زۆر چاکت کردووه‌‌، خه‌‌ون ئه‌‌گه‌‌ر زۆر گێڕدرایه‌‌وه‌ به‌‌تاڵ ده‌‌بێت. به‌‌ڵام دکتۆر خه‌‌ونه‌‌که‌‌ی من مۆته‌‌که‌‌یه‌‌که ‌‌و زه‌‌مه‌‌ن ناتوانێت کاڵی بکاته‌‌وه‌‌، ڕۆژبه‌‌ڕۆژ تۆختر ده‌‌بێته‌‌وه ‌گڕێکه ‌‌و ده‌روونم ده‌‌کرۆژێت! وه‌‌ره‌ له ‌‌پشتی ئه‌‌و په‌‌رده ‌ئه‌‌ستووره‌‌، به‌‌ده‌‌نگێکی به‌‌رز بۆم بگێڕه‌‌وه‌‌، ھه‌‌تا بتوانم له‌‌ئازاری ویژدان ڕزگارت بکه‌‌م. ئه‌‌و په‌‌رداخه‌ لێنجاوه‌‌ی به‌‌قووڕمیه‌‌وه‌‌ کرد ھه‌‌ستم کرد شتێکی ئاسایی نه‌‌بوو، به‌‌ڵام به‌‌ مه‌‌رجێک ھه‌‌تا خه‌‌ونه‌‌که‌ ته‌‌واو ده‌‌بێت نابێت نقه‌ بکه‌‌ی ھه‌‌ست و خوست له‌‌خۆت ببڕه‌‌. ھه‌‌ر پرسیارێک بکه‌‌ی باقیه‌‌‌که‌‌ی که‌‌ی بۆت ته‌‌واو ناکه‌‌م. دکتۆر ده‌‌ستێکی به‌‌سنگییه‌‌وه ‌‌نا. ئه‌‌وه‌‌ کاری خۆمه ‌نھێنی پاراستن، ددان به‌‌خۆداگرتن. چوومه ‌پشتی په‌‌رده‌‌. ماوه‌‌یه‌‌ک به‌‌ چوارده‌‌وری خۆمدا ڕوانی. که‌‌س نییه‌‌! بیرم له‌‌خه‌‌ونه‌‌که‌ کرده‌‌وه‌‌. دکتۆر به‌په‌‌رۆشه‌‌وه‌گوێ ڕاگرتبوو، داخوا که‌‌نگێ ده‌‌ست ده‌‌که‌‌م به‌‌گێڕانه‌‌وه‌‌ی به‌‌سه‌‌رھاته‌‌که‌‌، به‌‌ڵام نه‌‌یده‌‌وێرا پرسیارم لێبکات، جار جارێک نه‌‌رمه ‌کۆکه‌‌یه‌‌کی وه‌كوو گۆرانیبێژه‌‌کانی بۆ ده‌‌کرد بۆ گه‌‌روو ساف کردن. وای ده‌‌زانی ئه‌‌و حیکایه‌‌تخوانه‌‌ و ئه‌‌من گوێگر. ده‌‌رمانکه‌‌ی دابوومێی ھێواش ھێواش کاری خۆی ده‌‌کرد. چاوه‌‌کانم قووڕس بوون، قووڕستربوون. له‌‌سه‌‌ر قه‌‌ره‌‌وێڵه‌ ئاسنینه‌که ‌درێژبووم، دکتۆر به‌‌سه‌‌ر سه‌‌رمه‌‌وه‌ وه‌‌ستابوو، ویستم ڕاست ببمه‌‌وه ‌ده‌‌ست له ‌‌بینه‌‌قاقای گیر بکه‌‌م، بۆ ھه‌‌ستاویه‌‌وه‌‌؟ گفتوپه‌‌یمانی خۆتت به‌‌جێ نه‌‌گه‌‌یاند. ئه‌‌تۆ درۆزن و بێبه‌‌ڵێنی! پێش ئه‌‌وه‌‌ی بکه‌‌ومه ‌خه‌‌وێکی قووڵ ھێشتا تروسکایه‌‌ک له‌‌ چاوه‌‌کانم مابوو، به‌‌ ده‌‌نگێکی گڕی، به‌‌ڵام له‌‌سه‌‌ره‌‌خۆ پرسی! چیی ده‌‌بینی؟ به‌‌ده‌‌م پرخه‌ پرخه‌‌وه‌ که‌‌وتمه‌ گێڕانه‌‌وه‌‌ی خه‌‌ونه‌ مه‌‌ترسیداره‌‌که‌‌م: ڕۆژێکی ھاوینی گه‌‌رم بوو دووساڵ له‌‌مه‌‌وبه‌‌ر ئه‌‌و ڕۆژه‌ کاروانی ئۆتۆبێل له‌‌ ھه‌‌موو ڕواژنیکه ‌زیاتر و به‌‌ گڕه‌گڕتر بوون. مێشکم ھاژه‌ھاژی لێوه ‌ده‌‌ھات. چاوم جاده‌‌ و ڕێگاوبانه‌‌کانی به‌‌ئاسته‌‌م ده‌‌دیت. شۆفرێکی له‌‌خۆمم خه‌‌واڵوتر به‌رانبه‌رم ھات، باشم ده‌‌ناسی ناوی حه‌‌به‌‌شکاوه‌‌، شه‌‌وڕۆژ فڕکانفڕکانی بوو چه‌‌و زیخی له‌‌سه‌‌رچۆمی ده‌‌گواسته‌‌وه ‌ناوشار. ڕۆژی به‌‌لایه‌‌نی که‌‌مه‌‌وه ‌ده‌‌جار به‌‌ به‌‌رده‌‌ممدا تێده‌‌په‌‌ڕی وام لێھاتبوو له‌‌دووره‌‌وه‌ به‌‌لمبۆزی لۆرییه‌‌که‌‌ی ده‌‌مناسیه‌‌وه‌‌. ھۆڕنه‌‌که‌‌ی ده‌‌تگوت که‌‌رته‌چیایه‌‌ و ھه‌‌ره‌‌س دێنێت. خه‌‌ڵکی ئه‌‌وناوه‌‌ی ھه‌‌راسان کردبوو، ھۆقه‌به‌‌ڵغه‌‌م و چه‌‌نگه‌تفی وای بۆ ڕه‌‌وان ده‌‌کرد، ھه‌‌ر وه‌‌سه‌‌رخۆشی نه‌‌ده‌ھێنا. جار له‌‌ جارێ ھۆڕنه‌‌که‌‌ی ده‌‌نگی به‌‌رزتر ده‌‌بوو. ده‌‌مزانی سه‌‌رخۆشه‌‌. ده‌‌متوانی بگیرم و مۆڵتی شوفێریه‌‌که‌‌ی لێ وه‌‌رگرمه‌‌وه‌‌ و سزای بده‌‌م، به‌‌ڵام ئه‌‌وه‌‌م نه‌‌کرد. دواجار له‌‌چوار ڕییانه‌‌که ‌ئۆتۆبێلێکی زۆر وه‌‌ستابوو، له‌‌ دووره‌‌ھات، به‌‌ھۆڕن لێدان، نه‌‌گه‌‌یشتم ڕیێگای بده‌‌م، به‌‌ھه‌‌موو ھێزی لۆریه‌‌که‌خۆی کێشا به‌په‌‌یکه‌‌ری (چه‌‌تره‌ئاسنکه‌‌)له‌‌ سه‌‌ری ڕاھێنایه‌ خوارێ. سه‌‌روگوێلاکی ھه‌‌مووی شکابوو، خوێن له‌‌ته‌‌پڵی سه‌‌رییه‌‌وه ‌به‌‌ره‌‌ و لاملوگه‌‌رده‌‌نی ڕێچکه‌‌ی به‌‌ستبوو، ھه‌‌ر ھاواری ده‌‌کرد. ھیچ نیه‌ئاغا ھیچ ڕووی نه‌‌دواوه‌‌ (قه‌‌زاو قه‌‌ده‌‌ره‌‌) له‌‌به‌‌ر په‌‌یکه‌‌ره‌‌که ‌ده‌‌پاڕایه‌‌وه ‌لێی ببوورێت. زۆر سه‌‌رم سووڕما! به‌‌ڵام خۆم دووره‌‌په‌‌رێز گرت. له‌‌ناکاوێک شاڵاوێکی بۆ ھێنام. ده‌‌ستی له‌‌یه‌‌خه‌‌م گیر کرد. خه‌‌ڵک که‌‌وته‌ نێوان مانه‌‌وه‌‌. ھه‌‌ر ئه‌‌وه‌‌نده‌‌م پێکرا له‌‌و ناوه ‌دووکه‌‌وتمه‌‌وه‌‌. ھه‌‌رکاتێک گرفتێکم ھه‌‌بێت جگه‌‌ره‌‌ زۆر ده‌‌کێشم، ئه‌‌و ڕۆژه‌ به‌‌جگه‌‌ره‌ خۆم گێژکرد. سیخه‌سیخ له‌‌سینگم ده‌‌ھات، خۆم گه‌‌یانده‌‌وه‌ ماڵه‌‌وه ‌خۆم به‌‌سه‌‌ر جێگاکه‌‌م دادا. په‌‌ری له‌‌سه‌‌ر جێگاکه‌‌م وه‌كوو که‌‌روێشکێکی جوان خه‌و‌‌تبوو، گوێم له‌‌ده‌‌نگێ بوو بانگی کردم، ده‌‌ڕۆم له‌‌گه‌‌ڵ منداڵه‌‌کان په‌‌ری له‌‌لات بێت ھه‌‌تا ده‌‌گه‌‌ڕێمه‌‌وه‌‌! ئاگاداری به‌‌! گوتم باشه‌ ده‌‌نگی ده‌‌رگا ھات داخرا، جگه‌‌ره‌‌یه‌‌کم به‌‌ده‌‌سته‌‌وه‌بوو فڕێمدا بۆ سه‌‌ر کاشیه‌‌کان. زۆر جاری که‌ جگه‌‌ره‌‌م بۆ ھه‌‌مان شوێن فڕیداوه‌‌. چوار که‌‌وم ھه‌‌بوون له‌‌ناو قه‌‌فه‌‌زه‌‌کانیاندا ده‌‌نووکیان بۆ دووکه‌‌ڵ و ئاگری جگه‌‌ره‌‌که ‌درێژ ده‌‌کرد. که‌‌وتمه‌ خه‌‌وێکی قووڵه‌‌وه‌‌. له‌‌ خه‌‌وه‌‌که‌‌مدا په‌‌یکه‌‌ری شکاو دووکه‌‌ڵی لۆری. چریکه‌‌ی که‌‌و. له ‌‌زیڕه‌زیڕ و شه‌‌پازه‌لله‌‌یه‌‌کی قه‌‌یم خه‌‌به‌‌رم بۆوه‌‌. په‌‌ری له ‌‌لام نه‌‌مابوو. ناوماڵ پڕی چڕه ‌‌دووکه‌‌ڵ بووبوو. ئاگر به‌‌ته‌‌واوه‌‌تی نه‌‌ک ژووره‌‌که‌‌م به‌ڵكوو ته‌‌واوی خانووه‌‌که‌‌ی داگرتبوو. وه‌كوو شێت له‌‌ناو جێگاکه‌‌م ده‌‌رپه‌‌ڕیم. له‌‌گۆشیه‌‌کی ڕاڕه‌‌وه‌‌که‌‌دا قه‌‌فه‌‌ز و که‌‌وکان بووبوون به‌‌کۆلکه‌دارێکی ڕه‌‌شی خه‌‌ڵووز. په‌‌ری دیار نییه‌‌. کاتێک دۆزیمه‌‌وه ‌بێھۆش بوو ھه‌‌ناسه‌‌ی ده‌‌دا، چزه ‌له‌‌بنی پێه‌‌وه‌ ھه‌‌ستابوو ھه‌‌ردووک پێیه‌ناسکه‌‌کانی له‌‌خوار ئه‌‌ژنۆیه‌‌وه‌ سووتابوون. باوه‌‌شم پیدا کرد به‌‌ره‌‌و خه‌‌سته‌‌خانه‌‌، له‌‌وێ دکتۆره‌‌کان که‌‌وتنه‌ چاره‌سه‌‌رکردنی له‌‌و ڕۆژه‌‌وه‌ گه‌‌ڕاوه‌‌ته‌‌وه ‌سه‌‌ردۆخی گاگۆڵه‌کردن ناڕوات زلله‌‌یه‌‌کی وه‌‌ھا قایمییان له‌‌بن گوێمدا که ‌وه‌‌ھۆش خۆم ھاتمه‌‌وه‌ دکتۆر به‌‌پارچه‌ په‌‌ڕۆیه‌‌کی سپی که‌‌فی ده‌‌مولێ و ده‌‌موچاوی ده‌‌سڕیمه‌‌وه‌‌. به‌‌ھێواشییه‌‌که‌‌وه ‌گوتی : په‌‌ری به‌‌سه‌‌ر پێ ده‌‌که‌‌وێته‌‌وه‌‌، ھه‌‌تا که‌‌وه‌‌کان کۆلکه‌‌داری خه‌‌ڵووز بن، شه‌‌پازه‌لله ‌به‌‌بن گوێی چه‌‌پت ده‌‌که‌‌وێت و لاگوێی ڕاستت کاس ده‌‌بێت.