چیرۆکی: ڕێچکە ئاشناکان
Monday, 24/10/2016, 16:36
له په ڕ تووکی"جوانترین کورته چیرۆک،له سه رتاپای جیهان"وەرگیراوە.
Die Schönsten Kurzgeschichen,Aus Aller Welt
«ئیدۆڕا وێڵتی، » Eudora Weltyنووسینی :
وه رگێڕانی: بۆ ئه ڵمانی (فڕانس سمیس )
وەرگێڕانی لە ئەڵمانیەوە: (نه ژاد ڕه شید پشده ری)
----------------------------------
سه ر له به یانیه کی پرشنگداری به سته ڵه کی سه ره تا ی مانگی به فره نبارە.دوور له ئاوه‌دانی،به ته‌واوی لەناو دارستانێکی چڕ ی داركاژ،پیرێژنێکی ووردیله ی ڕه شپێست تێدەپەڕی.پیرەدایی ناوی«فۆنێکس جاکسون»ە جلوبه ر گێکی خاوێنی هێڵداری درێژی هه تا سه ر په نجه ی پێیه کانی له به ر ە،به سه ر ئه ویشدا به رهه ڵبێنه یه کی سپی لە تەلیسی شەکر درووستکراوی پۆشیوە.ئەوەی زیاتر بەدیدەکرێت،توێشەبەرەی ئەو سەفەرە سەختەی، تەنها ئەو
. جانتایه ئاخندراوەی به شانی دا داوە.له گه ڵ هه ر هه نگاو هاوشتنێک ،بەلادادیت وخه ریکە به ر بێته وه ،له به ر ئه وه ی قه یتانی پێڵاوه کانی گرێنه داوون ،زوو زوو تێیان ده هه ڵه نگووێت.به رده وام ته ماشای پێش خۆی ده کات،له به ر ئه وه ی زۆر به ساڵدا چووە چاوه کانی كزو به قوولا چوپڕووشماوون.له ژێر لە چکە سوورەکەی سه ری ،.کەزییە لوولە ووردەکانی هێشتا ڕەش دیارن ،هەتا سەرشانەکانی پەخش بوونەتەوە،بە ڕوونی بۆنی ووردە ئاردە دارییان لێدێت. پێستی ڕوخساری جۆرێکی دەگمەنە،لەبەر زۆری چرچولۆچی و داچۆڕانی گۆشتەکەی و درێژبوونەوەی ڕەگ و خانە بێشومارەکان،تەوێڵی وەکو دارێکی ڕووتی بێگه لای بە لقوپۆپی چڕ دێتە بەرچاو.له نێوان سێبه ری تاریکی دار سنه و به ره کان،ڕوومەتە خڕە ڕەنگ گەچڵاوو تاریکەکانی بە بە دەرکەوتنی جار جارەی تیشکی خۆر، قاوەییەکی تۆخی زێڕین نیشاندەدات.بە کاوه خۆ ڕێگای ده بڕێت،له کاتی ڕۆیشتن به هه ردووک لایدا ده له نگێ،وه کو بەندۆڵی( پەندل)ی کۆنە کاتژمێری سه ر دیواری بابه گه وره
-داپیرۆچكه ،قووڵە گۆچانێکی باریکە له ی لەده ستە ،وادیارە له چه تره شکاوە که ی بە ڕەشەبای بەهێز هه ر ئه وه نده ی بۆ ماتەوه. وەکو گۆپال لەو گەشتە بەکاری دێنێت، له کاتی ڕێکردن گۆچانە قووڵه ی له زه ویه به ستووه کە دەدا،لەو خامۆشیە ی ناو دارستان دەنگێکی لە شێوه ی جریوه ی مه لێکی تەنییای لێهەڵدەستێت
لەبەر خۆیەوە هەربۆڵە بۆڵیەتی ،توورەیە و دادو بێدادیەتی لە ده‌ست ئاژەلو پەلەوەڕە کێویە نادیارەکان«هەڕوون،لاچن لەبەر پێیانم، سەر ڕێم مەگرن ئەی ڕێوی و کووندەبەبۆو قالۆچە و کەروێشک و وورچ و درەندە کێویە ڕەزاقوورسەکان.لەبەر پێیانم مەیەن و مەچن .هەڵقووت هەڵقووت هەڵمەبەزنەوە،نامەوێت چارەی هیچتان ببینم،ئەی بەرازە کان جارێکی کە مەییەنە سەرڕێم،چوونکە ڕێگام دوورە!» لەگەڵ هیچ دەنگێک نابیستێت،توودنتر گۆچانەکەی لەزەویەکەدا،دەمارگیرتردەبێت.زایەڵەی گۆپاڵەکە قووتەکەی،بێدەنگی دارستان دەشێوێنێت« بڕۆن بەلای کاری خۆتانەوە،کارتان به سه ر کاری منه وه نه بێت».هەتا دەهات دارستان چڕترو دەرچوونی ئاستەمترو دنیا بێدەنگترە .لەبەرزایی لەناو لێڕەوار تروسکایەکی بەرچاو کەوت.گوێی لە گمە گمی غەمگینی کۆترێک بوو،لە تەنییای دەناڵێنێت،کەواتە زۆر دوا نەکەوتوەو لەوانەیە لەکاتی خۆی بگات.پاش کەمێک هەورازێکی هاتە پێش،وا هەستی دەکرد وەکو ئەوەی کۆتوپێوەندیان لە پێیەکانی کردبێت،زۆر بە ئەستەم هەنگاوەکانی بەرەو سەر بۆ هەڵدەهاتن.بەدەنگێکی پیرانەی بێچارەوە لەگەڵ خۆیدا قسەی دەکرد و سه‌ركونه ی خۆیدەکرد،وبەدردۆنگیەوە دەیگووت،«شتێک هەیە تووند گرتوومی وەکو ئەوەی نەهێڵێت بەرەو پێش شەقاوبنێم،بەڵام هەر بەردەوامدەبم،هەنگاوەکانم گوورچتر دەکەم»پاش هەوڵ وکۆششێکی زۆر، گەیشتە ترۆپکی هەورازەکە ئاوڕێکی بەرەو دواوە دایە،بزانێت چەندی ڕێگاکەی بڕیوە.چاوەکانی تەواو کردنەوە ، هەناسەیەکی کامەرانی هەڵکێشا،به هه مان دلگه رمی و گوورو تینه وه سەربەرەوبەرەوخوار شۆڕبۆوە،بەڵام پێش ئەوەی بەیەکجاری هەورازەکە بەجێبهێڵێت ،لە کۆمەڵێک زیی و تووترک گیربوو،پەنجەکانی بۆ خۆدەربازکرن لە و گیربوونە ،بەخێرایی کارییان دەکرد،لەشوێنێک خۆی ڕزگاردەکرد لەلایەکی کەوە گیردەبوو،جلکوبەرگی لەچەند لاوە دڕان،بەسەریاندا هاواری دەکرد«،لەناوەراستی ئێوەدام،چیتان لەسەرە ئەوە دەکەن،کەس نەتوانێت بەناوتاندا تێپەڕێت،بەڵام لە بەرچاوی پیری بە ئەزموونی وەکو من ،ئێوە تەنها بیشەلێنێکی سەوزەڵانین،دەیبینن چۆن بەسەرتاندازالده بم
!» په نجه باریكه كانی باشتر خستنه گه ر،بو شکاندنه وه ی چقلو درکه کان،پاش بەربەرەکانیەکی زۆر توانی خۆی ڕزگار کات،بەڵام تەواوی جەستەی لاوازی دەلەرزی.ماوه‌یه‌كی باشی ویست هه تا گووروتینێكی هاته‌وه به ر توانی خۆی خواربکاته‌وەو قووله گۆچانەکەی هەڵگرێتەوە.كه مێك خوی به ره‌و دوا چه مانده‌وه‌و دەستەکانی کردنە سێبەری چاوە کزەکانی
له به ر خویه وه گووتی"خوره‌كه هێشتا به رزه،له كاتێكدا رووندك له چاوه‌كانی ده‌بارین....به راستی زور دواكه وتم،هاوارته له من!"له خوار گردولكه كه ،چه مێكی ئارامی سه ر به ته می هاته پێش،زانی ئه‌وه ئاسته‌مترین به شی گه شته كه یه تی.دیتی لەنزمی بەسەر سینگی ڕووبارەکەوە،پردێکی باریکی لە دووگوورسی ئەستوور بەسەر ڕووبارەکەدا ڕاکێشراوون، چارم نیه هه رده بێت به سه‌ریدا بپه‌رمه وه،پێی راستی له سه‌رگووریسەکە ی خوارێ داناو سه‌ر كه وت.دەستی تووند لە گووریسی سەرەوە گیرکرد،بە ئەسپایی چاوه‌كانی جووقاندن،ته نووره كه ی هه تا سه‌ر ئه‌ژنویه‌كانی به رز كرده‌وه،قووله گوچانه كه ی به ره‌وپێش راگرت،وه‌كو ئه‌وه‌ی له ئاهه نگی ڤیستیڤالێكی نمایشی پۆشاک بێت. بەبێ ڕوانین ده‌ستی كرد به په‌رینه وه.هەنگاو بەهەنگاو به پارێز به ره و پێش ده چوو،پاش کەمێک كه چاوه‌كانی كردنه وه خوی له و به ری چومه كه دیته‌وه،به شادمانی و لە خۆڕازیبوونەوە گووتی«نا،نا،ئه وه نده ش پیرو په ككه وته نیم ،وه‌كو ئه‌وه‌ی خۆمدەناسی!»به لام هه ستی به داهێزانی ته واوی جه سته ی ده‌كرد،بویه هەر لە جێگای خۆی دانیشت و ده سته ووردیله دەماراوییە كانی له سه‌ر ئه‌ژنویه‌كانی دانانو ته‌نووره كه ی به ده‌وری خویدا په‌خش كرده‌وه.له پشتیه‌وه دره ختێك هه بووپشتی پێوه دا،میوه ی هەمە چەشنەی له به ر چاوی ته واو شوربووبوونه وه،وابه بیریدا هات، كوریژگه یه كی ره‌ش پێستی خوێنشیرین ،بە خەندەوە سینیه كی پری كێك ومیوه و شیرینی بو راداشتوه،به بزه‌وه گووتی«ئه‌و جوره شتانه مروڤ به خوشحالیه‌وه وه‌رییانده گرێت،و ناتوانێت ده‌سبه
ردارییان بێت،»به تامه زروییه‌وه ده سته‌كانی بو دریژكرد،به لام به ده‌ست و په نجه ی له رزوك و خالی گه رانه وه.بویه به بێزاریه كه وه ژێر دره‌خته‌كه ی جێهێشت.ده یزانی ده‌بێت به ژێر ته لدروویه‌كی پته و تێپه‌رێت،بویه له سه‌ر ئه‌ژنو وه‌كو مندالێكی ساوا،چه نگه چره‌ی ده‌كرد ،چون به سه‌ر پێپلكانه هەڵدە گەڕێت.له به ر خویه‌وه به نیمچه هاوارێكه وه ئاموژگاری خویده‌كرد«نابێت به هیچ شێوه‌یه‌ك جلكوبه ر گه كانم بدرێن،له به ر ئه‌وه‌ی ناتوانم لە گەشتەکەم به رده وام بم،به تایبه تی له و روژه دره‌نگ وه‌خته،ئه گه رگیر ببم دره‌نگترم به سه‌ر دێت».دواجار پاش هه ولێكی زور توانی خوی له ته‌لدروه دركاویه‌كان ده‌رباز بكات،لەو دیو شووراکانی خۆی دۆزییەوە.ئەوەی لەبەر چاوی بوو،دیمه نی کۆمەڵە کۆلکە دارێکی ووشکەوەبوو،لە شێوەی چەند چەکدارێکی یەک دەستی ڕەش دەچوون ،سەرنجی ڕاکێشا.بەڵام لێیان دوورکەوتەوە،کۆتای دارستان بە دەستپێکی کێڵگەی لۆکەی دەسپارد،ئەویش لە لایەن بازێکی گەورەی چاو بزەوە دەپاریزرا،کە لەسەر کۆتەرەدارێک لەبەرامبەریەوە هەڵنیشت بوو،بەرامبەری وەستاو پێی گووت..«زۆر بەختەوەر دەبم ئەگەر بێت و هیچ لە بەران و گا شاخ درێژەکان نێیە نه سەر ڕێم،خودای گەورە خەوی درێژخایەنی زستانەی بۆیەداناوە،هەتا مارە دوو سەرەکان لەخەوێکی قووڵدا بگەوزین وئەوەی لەهاویندا هاتە سەر ڕیگام،،ببرای ببرای دووباره نه بێته‌وه، هەتا بە تەنیشتیدا بە ترس و لەرز تێپەریم زۆر دوا کەوتم.»بەدەم ئەو بیرکردنەوانە کێڵگەی لۆکەی بریی و کەوتە ناو مەزرای گوڵەدانی بەژن و باڵا لە خۆی بەرزتر!بەدەم شنە باوە سەرییان ڕادەژاند و لارو له نجه یانده کرد،دیقه تیدا لێرەوە هیچ ڕێگایەک نامێنێت بۆ دەرباز بوون ،ئەوەی دیارە تارماییەک لەبەر چاوی دەجوڵێتەوە،یەکەم نیگا وایزانی مرۆڤەو لە ناو کێڵگە کە سەمادەکات،بەڵام بە ئارامی وەستاوەو سەماکەر نیە،بۆ دواندنی بانگی کرد
«ئەی تارمای و ڕوحیانەت،تۆ تارمایی کێیی؟من نەمزانیوە بەو زوانە لەو دەوروبەرەی کەسیک مردبیت،هەتا ڕوحیانەتەکەی وەکو تارمایی جێمابیت.»بەدەم سەماکردنەوە چاوەکانی دوو بارە نووقاندن و بەدەم باکەوە بەرەوپێش دەچوو،هەستی بە نەمانی تەنوورەکەی لەبەریدا دەکرد،کزبایەکی سارد سەرتاپای جەستەی گرتبۆوە،بە کەساسیەکەوە دەیگووت،«نەدەبوو بەتەنیا ڕێگایان دابام ملی ڕێگا بگرم،دەزانن من کەسێکی بە ساڵداچووی پەککەوتەی خەڵەفاوم.کەسم لە خۆم پیرتر لەو مەملەکەتە نە بینیوە.,
لەگەڵ تارمایی بێجوولە مایەوە زانی داوڵی ناو کێڵگەیە،سه مابكه ی ئه‌ی گیانله به ری ووشكهه لاتوو،وا منیش كه و توومه ته هه لووكه سه‌ما،له گه ل خوبادان ته نووره كه ی به ره‌و سه‌ر به رزده‌بووه.سه‌ری ده هه ژاندوبه هوشدارییه‌وه هه نگاوی ده ناو به قووله گوچانه كه ی ماوه‌ی زه‌ویو پێیه كانی ده پێوا.به كوتایی هاتنی كێلگه كه ،شوێنه واری چالایی تایه ماشێنێكی قوولی هاته پێش،له نێوان چاله كان سه‌وزه گیایه‌كی نه رمی نه شێلدراو،چه‌ند جووجه له یه‌ك به نیمچه‌فرین و نه رمه غار، به تیژی ده هاتنه به ر دیده‌ی،به ئاوازێكی خوش بانگیانی ده كر و ده گووت
«ده فرن،غارده‌ن ،ئه‌ی مه له بچووكو قه شه‌نگه كان،ئاره‌زووی خوتانه،لێره قه‌د مه ترسن،د لو دەرون و بیرتان ئاسووده بێت.»به ده‌م هه لگرتنی شوێنی تایه كان به ناوكومه له دارێكی كوورتدا سوورابوونه وه،چه ند به ناو چاله كه دا شورده‌بوه ،به رینترو ته رتر ده بوو،خلیسکێکی برد،كه چاوێكی به ده‌ورو به ری خوێدا گێرا،له ناو بیشه‌لێنێكی له شێوه‌ی كارێزێكی بی ده‌رگاو په نجه ره خویدوزییه‌وه
گوماوێكی له پێش بوو،چورێك ئاوی هه لقووراند..زیاتر بینی پێوه نا،وه كو داربه لالووكه كان تامی شیرین بووه،ئه‌و كارێزو كانیه ،له چی سه‌رده‌مان و كێ ئاوه‌دانی كردوته‌وه!ئه‌وه نده ده زانم له پێش له دایك بوونی منه وه هه یه.كاتێك زانی له ناو چالێكی له سه‌ری خوی به رزتر گیریخواردوه.به ده نگێكی كزو نووساو ده‌یگووت.«بخه ون خه‌ویخێرتان بێت،ته واوی زستانه كه لاله خه و بكه ن،ئه ی مارمێلكه و شه‌وگه ره ته مبه ل و ته‌وه زه له مردوخه كان.منیش له هه ولی خو رزگار كردندام.له و گوره ته‌نگو تاریكه»..ماوه‌یه ك بێده نگ بوو هه ستی راگرت.كه وته‌وه پەلەقاژە کردن بو خۆ ده‌رباز کردن،به لام دیواره كان زور لووس و ته‌ر بوون ،هه وله كانی مایه پووچمانه وه.له گه ل هه لخیسکانی بواری گه رانه وه ی بو نه مابووه.ده‌سته كانی به ره‌وسه‌ربه رز كردنه وه،وه‌كو ئه‌وه‌ی كه سێك هه بێت بو راكێشانی له ناو چاله كه،چەند جار بە ناهومێدیەکەوە داوای یارمەتی و فریاد گووزاری کرد،کە زانی کەس نیە،بێده‌نگ و مه لوول ماوه‌یه‌ك له بیرانراچوو،ئێستا چارم چییە؟خشپه یه كی گوێ لێبوو،شتێك به خێرای له به ردیده‌ی ده‌هات و ده چوو،له به رخویه به مه زه نده‌ی خوی به سه‌گی چواند،بویه له گه ل خوی تاوو توێیده كرد،ئه‌و سه گه ره‌شه ده بێته فریادره‌سم،له دواوه دێت و به ره و سه‌ر پالم ده دات.بزانه چه ندبه ئارامی به رامبه رم هه تووته‌كاوه‌و كلك باده دات..هه ر ئه وه نه بو،تارمای كه سێكی هاته به رچاو له ته نیشت سه‌گه كه وه ،له سه‌ریه‌وه پێده كه نێت،به ر گێكێ راوچییانی له به ره.بانگی ده كات
«داپیره ،ئه‌وه چیده كه یت لێره؟»به ده نگێكی له رزوك ولامی دایه‌وه
«وه‌كو قالوچه یه كی گرگن كه وتوومه ته سه‌ر پشت،به ته‌مای كه سێك ،راستم كاته‌وه».ده‌سته كانی زیاتر به رزكردنه وه‌و به ره و راوچیه كه ی راداشتن،ده‌ستی گرت و به خێرای و ئاسانی هه لی كێشایه‌وه سه‌ره‌وه،«پشووبده دایه گه وره!»پاش چه‌ند هه ناسه یه كی قوول ،ده‌ستی له سه‌ر سینگی دانا«،زور سوپاست ده كه م، بوئه‌و یارمه تیه.كوره جوانه كه م»راوچی به ده م خوراندنی هه ردووك سه‌گه كه یه‌وه پرسی،«به لام نه تگووت،له كوێده‌ژیت ،دایه گه وه‌ره؟»
«مالم لێره‌وه زوردووره به رێز!»ئاماژه‌ی بوكێوێكی بلندی پشتیان کرد«له پشت ئه‌و چیا به رزه‌ی!به لام لێره وه‌ناتوانی به دی بكه ی».
«به ره‌و مال ده‌چیه‌وه؟»
نه خێر گه وره م!به ره وشارده چم».«
ئوو ه ، شار لێره وه‌زور دووره!» که مێك بێده نگ بوو«ئه‌وه نده دووره،باوه‌ر ناكه ی ،بو من هاتن و برینی ئه‌و هه موو رێگا دووره ،به ده‌م راوو راوه‌شكاره‌وه خێرێكی هه یه».ده ستێكی له باخه لی سه ر شانی چاکه ته که یدا،ده نووكی درێژی داركووتكه‌یه‌ك له كونێكه وه ده‌رچووبوو،به په تێكی بارێك به سترابوو،به گوێره‌ی ئه‌وه‌ی هه ناسه‌ی نه ده دا،دیار بو مردار ببووه.
به لام به قسه‌ی كوری خوتده‌كه ی ،به ره‌ومال بگه رێوه!»!«
«ناكرێت به رێزم،ده‌بێت به ره‌و شار بروم.»راوچی پر به لێره‌وار پێكه نی،زایه له ی ده‌نگی له و ناوه ده‌نگی دایه‌وه
«من ئێوه زور باش ده‌ناسم،قووله ره شه غولامكه كان،هه ر گیزاو هه ر گیز ده ستبه ر داری دیده‌نی مه سیحی کوری خودا نابن».
داپیره له گه ل ئه‌وه‌ی ناوچه وانی گرژو بوو ،لوچه كانی ئاكاری به ئاشكرا دیاربوون و زیادییان کرد،به لام هه ولیدا ئارام بنوێنێت،چاوی زیاتر له سه‌ر ئه‌و پێنچ سێنته بوو كه له باخه لی راوچی كه وته خواره‌وه،
«ته مه نت چه ند ساله پیرێژن؟»
«نه ك ته نها من كه س ناتوانێت ته مه نی من ببژێرێت،له ژماردن نایه‌ن،تێده گه ی!»،به ده م چه پله لێدانه وه به سه‌ر راوچیدا شیراند،«برو له ناوه‌ی دووركه وه،سه‌یری قه پوزی ئه‌و سه‌گه كه،ده‌مبه خه‌نده‌یه،هیچ ترسی له من نییه».به چرپه‌وه به گوێی سه‌گه دا ده خوێنێت،«بیگره،بیگره!»كابرای راوچیش روو له دوو سه گه كه ده كات،ده بینی چون چونی و كێ سه‌گ له كێ به رده دات،هه ر ئێستا،به خێرای سه گه كانت تێبه ر ده ده‌م،پێته‌ر قه‌مپالی لێده‌ن!»داپیره گه‌ێی له مره مری سه گه كان بوو،به ده م به زه‌وی كه وتنی گوچانی راو چی له جێگای خویانه وه كه لبه كانیان نیشانده دا،به چه ند هه نگاوێكی خێرا به ره‌و پێش ته كانیدا،راوچی تاپره‌كه ی ئاراسته‌ی پیرێژن كرد،داپیره وا خوی چه ماندبوه جه ناگه باریكه كه ی هه تا نزیكی ئه ژنویه كانی هاتبوو،به چاوی جووقاوه وه به ره‌و پێش هه نگاوی ده نا،دوو ده‌ستی له ناو به روانكه كه ی ده‌ر هێنان و له سه‌رچه نگان گاگوله ی ده كرد.وه كو ئه‌وه‌ی هه ولی ده‌ر كێشانی هێلكه یه ك له ژێر مریشكه كووركه یه‌ك بدات.له گه ل هه ستانه وه‌ی پێنج سه‌نته كه ی له باخه لی به روانكه كه ینا،مه لێك زور به تیژی به سه‌ر سه‌ریدا فری،به ده م لێو جولاندنه وه،«خودای په روه‌ردگار له و ساته وه چاودێریم ده كات،ئه ی مه سیح ئێستاكه من دزم،بمبووره!»راوچی هات به لایه‌وه و سه گه كان ده‌وره‌یان دا، دووباره لووله ی تاپره كه ی له پیرێژن كرد،داپیره به ئارامییه‌وه دیقه‌تی ده دا،راوچی
«له و چه كه ی ده‌ستم ناترسی؟» به بێمنه تیه كه وه ،ولامی دایه‌وه
«نه خێر گه وره‌م ،به هیچ شێوه‌یه‌ك ناترسم،روژی زور له وە ترسناكترم بینیوه»
راوچی به پێكه نینه وه،شانه كانی هه لته كاند،پیرێژن«به دلنیاییه وه ته‌مه نت زور له سه د ره تی داوه،بویه ترست له هیچ شتێك نیه و سل ناكه‌یته‌وه».ده سته کانی به رز کردنه وه «ئه گه ر پاره‌دارده‌بووم،ده سێنتم به خێر ده دا پێت،..به لام گوێ باش له و ئاموژگاریه‌م بگره،به خیرایی بگه رێوه مالێ و له مال ده ر مه چو،هه تا هیچت به سه‌ر نێیه‌ت».
پیرێژن كه مێك له چكه سووره كه ی له سه‌ری رێكخسته‌وه«به لام گه وره‌م ده بێت به‌رده‌وام بم له سه‌ررویشتنه كه م».
له پاش ئه‌و ده مه ته قێیه هه ركه سه‌و به ره‌و لایه‌ك ملیان نا،داپیره له پشت هه ورازیشه وه گوێی له حه په حه ی سه گه كان ده بو،
به شه كه تیه كه وه به رده‌وامبوو له سه‌ر رویشتنه كه ی،به بێ ئاوردانه وه هه نگاوی ده نا،ئه‌و جاره یان راسته رێ بوو،چه ند تیشكێكی به سه‌ر داربه روه‌كانی قه راخ جاده یه كی دوورو درێژ رێگایان رووناك ده كرده‌وه بە دیکرد.بونی رووبارو پا شان ته خته ی سووتاوی هاته به ر لووتی،به چاوگێران ،زه نگوله یه كی به سه‌ر بورجێكی به رزدا به دیكرد،له چوارده‌وری كومه لێك مندالی ره‌شپێست،یارییان ده كرد.له گه ل بیستنی زه نگی زه نگه كه زانی پێی ناوه‌ته ناوشار،به هوی چه ند گلوپی ره نگاو ره‌نگی بێشوومار،زانی سه‌ری سال و واده‌ی ئاهه نگی كریسمسه.هه ناسه یه كی شادی هه لكێشا،ته ماشایه كی پێیه وورده لاوازه كانی خوی كرد،ئه گه ر بروای ته واوم پێیان نه بوایه،ده مێك بوو رێگای بزر كردبوو.كومه لێك كه س به و لاو ئه‌ولایدا به په له تێپه رین،چووه سه‌ر شوسته‌و چاوی بریه ئافره‌تێك به ره‌و رووی دە هات.پاكه تێكی سوور سه‌وز ره ساسی به ده سته‌وه بوو،بونی عه ترێكی گوله باخی له هاوێندا لێده هات.داپیره رایگرت و پێیگووت
«به یارمه تیت خاتوو نه كه م!به ده م به رز كردنه وه ی پێیه‌كی،ده توانی قه‌یتانه كانم بو گرێ بده‌ی؟»
«چیت بو بكه م ،داپیره؟»به بێسه بریه یه‌كه وه گووتی«ته‌ماشای پێلاوه‌كانم كه،له ده‌ری ده توانم پێیان بروم،به لام له ناو كوشكێكی گه وره نا».
كه واته ئارام بوه‌سته،داپیره..پاكه ته كه ی ده‌ستی به ئه‌سپایی لە سه‌ر زه‌وی داناو به ووردی قه‌یتانه كانی هه ردووك پێلاوه كه ی بو گرێدان،«زور سوپاس به گوچانه وه بوم نه ده كرا گرێیان بده‌م،باش بوو باوه‌رم به خومكرد،له خاتوونێكی نازدار بپرسم ،به گرێدانی قه‌یتانه كانی پێلاوه‌كانم.»پاش مالئاوایی له خانمه شوخه که،چه ند جار ئه‌و به رو ئه‌م به‌ری جاده ی كرد،هه تا له به رده‌م ساختمانێكی زور بلیند خوی دوزییه‌وه،به سه‌ر پلیکانه کاندا هه لگه را،چه ند جار ده‌ستی راست چه پی كرد،هه تا پێیه كانی كه وتنه له رزین،خوی به ده‌رگایه‌كداكرد،له به رامبه رییه‌وه چاوی به بروانامه یه ك كه وت،له چوارچێوه‌یه‌كی گه وره ی زیووین گیرابو،به مورێكی گه وه‌ی زیوین موركرابو،ئه‌وه ئه‌و شوێنه یه،ته واوی كاته به شوێنیدا وێل بوو،
به ده نگێكی به رز بانگی كرد
من لێره‌م!»ته‌واو خوی گوورجوگول كرده‌وه.«
ده نگێك ولامی دایه‌وه،«وابزانم ،به دوای چاره سه‌رداده گه رێی؟»
به لام خاتو فونێكس سه‌ری هه ر له به رزی ده یروانی،ته‌واوی روخساری شه‌لالی ئاره‌ق بوو بوو،پێستی وه‌كو هێلانه یه كی رووناك ده بریقایه وه،بێده‌نگ به رامبه ری ئافره‌تێكی پرسگه وه‌ستابوو،.
«قسه بكه دایه گه وره!»هیچ جووله و ولام نه بوو،ژنی به رامبه ر پێی گووت،«ناوت چییه؟»
«ده‌بێت چیروكی نه خوشیه كه ت بزانین،ده‌زانی،جارێكی كه رێت كه و توته ئێره
دێته‌وه یادت؟»به لام خاتو فونێكس وه‌كو ئه‌وه‌ی مێشیشی میوان نه بێت،خوی خرده‌كرده‌وه.
«ئه تو كه ری» ،فه‌رمانبه ره كه به سه‌ریدا شیراندی،له و كاته یدا،په‌رستارێك به پوشاكی سپیه‌وه هاته ژوورێ،
«ئۆ ه،ئه‌وه پووره به سالا چووه فونێكسه،وه‌كو كاتژمێری چالمه یه،له به ر خوی نه هاتووه،نه وه یه كی هه یه،له به ر ئه‌وئه‌و هه موو رێگایه ده برێت،له دوور دوور ده ژیت».
په‌رستار زور به رێزه لە پیشی خوی چه ماندەوە«له پاش ئه‌و هه موو رێ كردنه به پێوه مه وه سته»كورسیه‌كی بو راده كێشێت،«فه رموو پشوویه ك بده».پیرێژن له سه‌ر لایه كی كورسیه كه داده نیشێت.
باشه،ئێستا بچكوله كه مان چونه؟»په رستاره كه به سه رنجه وه لێی ده پرسێت.«
به لام پووره فونێكس بێده‌نگ ده مێنێته‌وه.«لێتم پرسی داخوا كوره بچكوله كه مان چونه؟»به لام پیره‌دای بێده‌نگه و ته‌ماشای پێشه خویده‌كات.په‌رستاره‌كه وازی نه هێنا،ولامت نه دامه وه پوورێ«نه وه كه ت قوورگی باشتر بووه؟»ولام نه بو«،ده لێم گه رووی نه وه كه ت،به و ده‌رمانانه ی جاری پێشو بردت باشتر بوه؟»داپیره له سه‌ر هه مان ده ستوورده‌سته كانی به ئه ژنوكانیه وه چه سپی بوون و بیده نگی خوی تێكنه دا.« ده‌زانی تكایه كاتمان به فیرولێمه گره به و بێده نگیه‌ت،پووره فونێكس کارەکەت سەختر دە بێت.به خێرایی باسی نه وه كه تمان بو بكه ،پاشان له بیریكه،خو نه وه كه ت،نه مردوه؟»پیرێژن به بیستنی مه رگی نه وه كه ی له نه كاوێك راچه نی،به شله ژاوی و په له كه وته قسه«نه وه كه م هه مووبیرو هوشمی بردوه،له وه ته ی لێره دانیشتووم له بیرم چوته‌وه‌بوچی ئه‌و هه موو رێگه دووره‌م بریوه‌و بو ئێره هاتووم» په رستار دیار بو سکی پێسووتا،به دلنه وای پێیگووت!
«پورێ رێگا دووره‌كه له بیركه!»پیرێژن وه‌كو پیرێك له خه‌وێكی ترسانك هه ستابێت،چاوده گێرێت و نزاده كات.
به ده‌نگێكی نه رم وه ده نگ هات،«من له ژیانمدا نه خراومه ته به رخوێندن،ته مه نم بوئه‌و كاره زور گه وره‌بووه،پیرێژنێكی بێ سه‌وادم ،بیره‌ورریم ناپاكی له گه لداكردم.باری نه خوشی نه وه كه م هه ر وه‌كو خویه‌تی،وا دیاره قوورگی نایه وێت چاك بێته‌وه»،په رستاره كه دوسیه‌كی له به ر ده‌مه ،له سه‌ری نووسراوه،گیراوه‌یه‌كی تێزابی شلی خواردوته‌وه .
«ئه‌وه كه نگێ روویداوه؟،له رێبه ندان،دووساله سێ ساله؟»پیرێژن وه‌كو ئه‌وه‌ی بریاری دابێت هه رچی له دلیدایه هه لیرێژێت به مه لوولیه که وه«نه خێر خانمه كه م..ئه‌و نه مردوه،به لام ئالووه‌كانی گیراون،ناتوانێت هیچ قووت بدات،ته نانه ت هه ناسه دانیشی ئاسته‌مه،بویه ئێستا كاتی ئه‌وه هاتووه دوو باره داو ده‌رمانی پێوویسته»په رستاره گه پشتگیری قسه کانی ده کات.
«راستده‌كه ی ،دكتوره كه نووسیویه‌تی،هه تا ئه‌و كاته‌ی بتوانی سه‌ردانمان بكه ی ده توانی ده‌ر مان وه‌رگری.»خاتو فونێكس،هه ناسه یه كی پر ناسوری هه لكێشا«به لام حاله تی نه خوشیه‌كه ی دژواره.
نه وه كه م ،ئه‌و له وێ له خانوویه‌ك كه وتوه،سه‌ر تاپای هه تا ملی پێچراوه ته‌وه ،چاوه‌روانی منه هه تا ده گه رێمه وه لای.به رده‌وامی به قسه‌كانی دا،ئێمه دوو بوونه وه رین له سه‌ر گوی زه‌وی هه تا ئێستاكه ماوینه وه،ئه‌و ده بێت ئێش و ئازار بچێژێت،وا دیاره چاك بوونه وه‌ی بو نییه،منیش ده‌سته وستان ناتوانم هیچی بوبكه م.ئه‌و ژیانی له پێشه‌و ده بێت بو دوا روژ هه نگاو بنێت،هه نووکه دیمه نه که ی له به ر چاومه ،په توویه كی بچووك هه لده گرێت و به ده می كراوه‌وه سه‌ری له ژێر به تانیه كه ده ر دێنێ توو چاوه‌روانی خواردنه.قه‌د له بیرو زه ینم دوور ناكه وێته‌وه‌و نامه وێت له بیری كه م».په رستار هه ولده دات بێده‌نگی بكات،«باشه باشه،زورباشه!»شووشه‌یه‌كی دایه ده‌ستی و له ناو دوسیه كه ی به ر ده‌ستی توماری كرد.«شیفای بێت».
خاتو فونێكس شووشكه له چاوه پروشماوه‌كانی نزیك ده كاته‌وه‌و بێده‌نگ به وریایی و ئه‌سپایی له باخه لی ده نێت.«زور سوپاس خاتوونه میهره‌بانه كه م»په رستاره که ،بو پتر یارمه تی دانی
«ئێستا كاتی سه‌ری سالی كریسمسه،ده‌توانم چه ند دیارییه‌كت بده مێ، پێنج سێنتم بوت داناوه» ده كاته چه ند به ده م بیر کردنه وه پیرێژن پرسی،كه واته بگره ئه‌وه پێنج دانه.پوورێ له جێگای خوی هه ستایه‌وه‌و ده‌سته كانی پان كردنه وه، كاتێك له ناو ده‌ستێ دیتن ،قووله گوچانه كه ی له زه ویداو به ده نگێكی شادیه‌وه گووتی.«ده چمه دوكان و بو نه وه كه م ئاشێكی له كاغه ز دروستكراوی بو ده‌كرم.قه‌د باوه ر ناكات شتی وا له دنیادا هه یه،گه ره كمه به پرتاو بگه رێمه‌وه بولای،ته‌واوی رێگاكه ئاشوكه ی کاغەز م له ده ست بێت».پووره فونێكس ده سته به تاله كه ی راداشت و خوی چه‌مانده وه و رووی خوی سووراند ،پرسگه ی خه سته‌خانه كه ی جێهێلا.ده‌نگی پێیه‌كانی ده بیستران به هێواشی به سه‌ر پلیكانه كاندا ده‌رویشته خوارێ...
نووسەرەکان خۆیان بەرپرسیارێتی وتارەکانی خۆیان هەڵدەگرن، نەک کوردستانپۆست
