انچە جامعە را فلج میکند، نە مشکل بیرون ازجامعە است. هرگاە جامعە ازدرون روی بە فساد گذاشت کم کم مانند مریضی است کە هر دقیقە منتظرواپسین نفسهای خود می باشد کە روبە مرگ گام می نهد. دربخشی کوچک از علم جامعە شانسی صحبت دربارەی مقولییست کە بە ندرت میتوان یافت کە احاد روشنفکرآن جامعە بە دست خویش در صدد برانداختن آنچە رامایە شکوفتن آن جامعە است بە روزروشن خراب ومنهدم گرداند! دراین مقولە مهم دستگاه وسازوکارپروردە در راستای جامعەی پیشرفتە بارگرانی بر دوش خود دارد.

ناسیونالیزم کورمسلک یکی اززخمهای چرکین سیستمی است کە مدت٢٤سال است گریبان مردم مظلوم جنوب کردستان را چنان فشردە، گویی هرآن واپسین نفسهای این خاک روبە اتمام است زندگی دیگرآنی نیست کە درخرانسان کرد باشد! درساڵهای نخستین بعداز حکومت صدام، احزاب کردی در جنوب کردستان کە در زیر فشارآمریکا و کشیدن گوشهای کربارزانی وطالبانی دوبارە بە خاک میهن بازگشتنند هەر چیزی مهیابود، غیرازطمع بدون مرز این دونوکرصفت. توگویی بە همە چیزدست یافتەایم! دیگربرای بازگشت بە گذشتە تحملی هیچ چیز دیگر جایز نیست. اکنون مهم آیندە ومسألە تاریخی کورد است.

در چنین مواقعی زمان زود سپری خواهد شد. دراین راستا آنچە بر گردی روشنفکروشاعرو‌قشرپیشآهنگ جامعە است ، دوبارە رخ می نماید. راستی وظیفە این رهگذرتاریخی را چگونە باید درک کرد.؟ درابتدای امرهمە فکرمیکردیم بارزانی وطالبانی دورهبری خواهند بودکە میتوانند بر مشکلات جامعە فایق آیند. چهارسال جنگ خانمان سوزداخلی وکشتە شدن هەزاران انسان بیگناه، آتشی بود بر خرمن آرزوهای مردم ستمدیدە کورد دراین بخش از کشورمان.

دمل چرکین زخم برادرکشی برقامت آحاد این مردم هنوزکە هنوزاست سرد نگەشتە بود کە زخمهای دیگری بر پیکربی یاور کرد در قرن ٢١کە بە دونیای پیشرفتە شهرت یافتە است سربرآورد.! حکومت کە چە عرض کنم، مافیای این دوهمانند تبری تیشە بر ریشەی درخت آرزوهای مردم چنان کوبیدە کە سالها وقت لازم است این زخمهای خونین التیام یابد.

اکنون پرسش اینجاست؟ کجایید آنانی کە در لفافیە روشنفکری سورنا بە دهن گذاشتە بودند وبرای این دیوانەهای امروزی شعر می سرودند وزمزمە پیروزی وآیندەای تابناک برای بارزانی و طالبانی پیش بینی میکردند؟ ازاینها بگذریم آنان را فرشتە ای مینامیدند برای رهایی تمام کوردستان بزرگ در آیندە نزدیک در رسیدن بە آزادی.! یکی بە طمع رییس جمهورشدن عیراق عربی، آن دیگری بە هوای رهبری کردستان بزرگ آنچنان دربی خبری غلتیدند کە گویی در خواب غفلت و گوی سبقت ازاصحاب کهف ربودەاند!

بدبختی ما از بیرون جامعە نیست، ازدرون جامعە سربر آوردە. ملتی زیرک وهوشیار است کە درونرا بنگرد نە بیرون. جامەای پیروزاست کە بدون ترس ولرزازدیکتاتورهای داخلی بتواند بە دونیا ثابت کند کە آنچە را کە میخواهد با جان خویش بە دست میآورد. تجربە ١٠٠سال گذشتە گواه این مدعاست کە نە دوستی تا آخراست نە دشمنی بێ پایان رە میپیاید. اکنون،بیکاری،آوارگی جوانان وفرارازدوزخ بارزانی،دشواری زندگی آموزگاران وکارمندان وبازاریان و قشرهای گوناوگون این دیار غربت زدە چنان فضایی فراهم نمودە کە گویی دیگر زیستن جای خودرا بە نابودی میدهد و درچهار فصل سال دیگرامیدی بە بهار دوبارەی وجود ندارد !

جعفرکریمی

٢/١/