عبدالرحمن گورکی، نویسنده و تحلیلگر سیاسی

مردم ایران در بهمنماه 1357 (فوریه 1979) توانستند رژیم سلطنتی محمدرضا پهلوی (شاه ایران) را به زیر بکشند و نخستین نهال از مبارزات خود علیه دیکتاتوری را به ثمر بنشانند. اما طولی نکشید دیکتاتوری خونریزتری بر ایران سایه گسترانید و نگذاشت مردم ایران به هدف نهایی خود، یعنی برچیدن دیکتاتوری در کشورشان، برسند.

مردم ایران گرچه زخمها بر پیکر دارند اما از پای نیافتاده و چشم به دیگران ندوختهاند تا «استقلال و آزادی» برایشان به ارمغان بیاورند! زیرا بر این باورند که نیروی اصلی میدان نبرد، خودشان هستند. به همین دلیل است که در مدت 46 سال گذشته نیز، مبارزه خود را علیه دیکتاتوری بیوقفه ادامه داده و مانند یک «کوهنورد خستگیناپذیر»، همواره به «قله» نظر دوختهاند.

مردم ایران اگرچه دیکتاتوری شاه را برای همیشه در سرزمین خویش دفن کردند، اما همواره این را در نظر داشتهاند که بقایای این دیکتاتوری را هم از مددرسانی به دیکتاتوری ولایت فقیه بازدارند و تمرکز خود را سرنگونی دیکتاتوری ولایت فقیه در کشورشان حفظ کنند. زیرا تجربه نشان داده که بقایای دیکتاتوریهای گریخته، با دیکتاتوری حاکم دو روی یک سکه هستند و همواره به مدد هم میآیند. نمونه جدید آن، قیام پیروزمند سال 1401 بود. آنها تحت شعارها و با پروژههای مختلف و با حامیان استعماری خود به صحنه آمدند و نگذاشتند که دیکتاتوری ولایت فقیه برای همیشه «دفن» گردد و مردم به هدف نهایی خود برسند.

این هدف، با جوهره موجودیت و ماندگاری شورای ملی مقاومت ایران همخوان است و نیروی محوری آن، سازمانی است که علیه دو دیکتاتوری شاه و شیخ جنگیده و همچنان پرچمدار و پیشتاز نبرد با دیکتاتوری در ایران است. به همین دلیل است که وجود چنین نیرویی، گنجینه گرانبهایی برای مردم ایران است و راه را بر همه آلترناتیوهای وابسته و دیکتاتورمآب را مسدود کرده و اکنون در سراسر ایران اشغال شده، «کانونهای شورشی» دارد که مردم ایران به امید بستهاند. لذا این مقاومت، با سوابق دیرینه گذشته درخشان خود، آینده را برای مردم ایران تضمین نموده و مصداق درخت پاکی است که ریشه در زمین دارد و شاخ و برگ آن بر همه ایران گسترش پیدا کرده است. بیجهت نیست که ایرانیان آزاده، در خارج از مرزهای ایران نیز، به هواداری از این آلترناتیو دمکراتیک در برابر دیکتاتوری ولایت فقیه برخاستهاند.

هواداران مقاومت ایران از چندی قبل اعلام کردهاند که به مناسبت سالگرد انقلاب ضدسلطنتی ۱۹۷۹، در روز ۸ فوریه ۲۰۲۵ در پاریس گرد هم میآیند تا اعلام کنند که انقلاب مردم ایران علیه دیکتاتوری ادامه داشته و هدف و خواسته مردم ایران، سرنگونی دیکتاتوری ولایت فقیه است. آنها، همه ایرانیان مشتاق آزادی و استقلال ایران را فراخواندهاند که در این تجمع و تظاهرات شرکت حضور به هم برسانند و ضمن حمایت از یگانه آلترناتیو دمکراتیک شورای ملی مقاومت ایران اعلام دارند که در ایران، قیام مردم ایران و انقلاب آنها خاموش نشده و تا سرنگونی نهایی دیکتاتوری ادامه خواهد داشت.

اکنون در نگاهی به تحولات جهان و منطقه، درمییابیم که امسال، از هر لحاظ، زمینه برای چنین خیزشی فراهمتر است. رژیم مذهبی حاکم در قعر بحرانهای لاعلاج خود فرو رفته و راهی برای گریز از این

وضعیت ضعیف ندارد. این رژیم در منطقه خاورمیانه، ضربات استراتژیک دریافت کرده است. در سطح جهانی نیز، به یمن حقانیت و درخشش «آلترناتیو دمکراتیک» و حمایت گسترده بینالمللی از آن و به ویژه شکست سیاست مماشات با دیکتاتوری و افشای پروژههای آلترناتیوهای وابستهساز و ضددمکراتیک برای این رژیم، سرنگونی دیکتاتوری ولایت فقیه در دسترس قرار گرفته است. روی کار آمدن دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهوری جدید امریکا، میتواند سند گویایی در این مسیر باشد.

واقعیت این است که تظاهرات امسال ایرانیان در پاریس، نماد اراده و همبستگی ملی مردم ایران برای پایان دادن به دیکتاتوری و ظهور دموکراسی و عدالت در ایران، و همچنین ثبات و امنیت در جهان و به ویژه در منطقه خاورمیانه باشد. گامی که با بهرسمیت شناختن مقاومت مردم ایران به اوج میرسد و آینده تحولات به نفع مردم منطقه و جهان تضمین و تامین میگردد.

پایان